Vervlogen verwachtingen is het relaas van een hooggeplaatste bestuursambtenaar in Nederlands-Nieuw-Guinea die de overdracht van Nederlands ‘laatste kolonie in de Oost’ aan de Republiek Indonesië van zeer nabij meemaakte. Als ooggetuige doet Frans H. Peters verslag van de uitvoering van het plan-Bunker, dat op 15 augustus 1962 door Nederland, Indonesië en de Verenigde Naties werd ondertekend. Nederland zou Nieuw-Guinea, na een tussenbestuur van de Verenigde Naties, aan Indonesië overdragen. De Papoea’s waren in dit plan niet gekend en hun verontwaardiging was groot toen het tot hen doordrong dat het Indonesisch bestuur aanstaande was. Zij staakten en demonstreerden, maar op 1 oktober 1962 begon het korte tussenbestuur van de Verenigde Naties. De auteur schetst een indringend beeld hoe Papoea’s en Nederlanders in Nieuw-Guinea op de overdracht reageerden. In Vervlogen verwachtingen werkt een Nederlandse bestuursambtenaar samen met Papoea’s in ontwikkelingsprojecten, strijdt hij met hen voor democratisering, maar moet hij uiteindelijk op pijnlijke en emotionele wijze afscheid nemen van Nieuw-Guinea. Frans H. Peters (1924-2008) werkte van 1952 tot oktober 1962 als bestuursambtenaar in Nederlands-Nieuw-Guinea. Van 1964 tot 1984 was hij werkzaam bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Daarna was hij ambassadeur in Kuala Lumpur, Maleisië. Hij leverde een bijdrage aan de onder redactie van Pim Schoorl verschenen bundel Besturen in Nederlands-Nieuw-Guinea 1945-1962 en werkte mee aan De geschiedenis van vijftig jaar Nederlandse ontwikkelingssamenwerking 1949-1999.
Edition | |
---|---|
Pages | |
Illustrations | |
authors | 399 |