Een zwarte vrijstaat in Suriname: De Okaanse samenleving in de achttiende eeuw

Waar plantages en slaven zijn, vluchten slaven van plantages. Al vrij snel na de stichting van de plantagekolonie Suriname (1651) ontsnapten Afrikaanse slaven om een menswaardig bestaan op te bouwen in het immense regenwoud. Zij vestigden zich in het labyrint van kreken en rivieren en voerden vandaar een felle guerrilla tegen de blanke planters. Een van deze groepen Marrons, zoals de gevluchte slaven in de literatuur bekend staan, is de Okanisi. æ Een zwarte vrijstaat in Suriname vertelt de geschiedenis van de Okanisi in de achttiende eeuw. Het is een geschiedenis van hekserij en orakels, van knechting en ontsnapping, van opsporing en oorlog. Na jaren van strijd kwam de koloniale overheid tot de conclusie dat zij de Marrons niet onderwerpen kon en bood hun in 1760 een vrede aan die door de Okanisi werd geaccepteerd. Het sluiten van de vrede tussen overheid en Okanisi was de erkenning van de eerste ‘zwarte vrijstaat’ in Suriname. æ De geschiedenis van de Okanisi is geschreven op basis van uniek materiaal. Dat materiaal bestaat uit verslagen van de koloniale oorlog tegen de Marrons en uit mondelinge overleveringen van de Okanisi. Een zwarte vrijstaat toont overtuigend aan dat in het verleden het heden ligt. æ H.U.E. Thoden van Velzen is antropoloog en publiceerde met zijn vrouw, de antropologe W. van Wetering, twee studies over de Okaanse samenleving van de negentiende en twintigste eeuw, The Great Father and The Danger en In the shadow of the oracle. Wim Hoogbergen is antropoloog en heeft zich gespecialiseerd in de geschiedenis van de Surinaamse Marrons. Van hem verschenen onder andere De Boni-oorlogen, 1757-1860 en Het kamp van Broos en Kaliko.