Zoutwaterliefde: Kroniek van een reis per mailboot

In de eerste vier decennia van de Twintigste Eeuw kwam de mailvaart tot ongekende bloei. Het is de tijd die in veel boeken wordt aangeduid als de periode van de romantische zeereizen. Tussen Holland en Indië voeren drijvende paleizen, hotels op zee.
Herman Salomonson (1892-1942) schreef in 1929 onder zijn pseudoniem Melis Stoke dé roman over het reizen aan boord van een mailboot: Zoutwaterliefde. Met scherpe pen schrijft hij het romantische beeld aan scherven. Verveling, hitte, overvoeding en gedwongen nietsdoen kleuren de alledaagse werkelijkheid van de passagiersgemeenschap. In woorden van personage Alexander Petit: “Een opeenhoping van overvoede, geconstipeerde, heterogene elementen in een te nauwe ruimte; een miniatuur-maatschappijtje van baldadige leden, met 24 uur per etmaal voor het uitleven van hun instincten en voor botsingen tussen individueel gevarieerde uitingen van die instincten… alles in een al naar mate de reis vordert en de hitte toeneemt verslappend keurslijf van conventie en goede smaak”.
Voor de duur van drie weken is men tot elkaar veroordeeld aan boord van een mailboot. In de Indische Oceaan komen spanningen en verliefdheden tot een hoogtepunt. Het is het fatale traject van de zoutwaterliefde. Met veel humor beschrijft Melis Stoke de belevenissen van de passagiers van de Tromp op weg naar Indië. Hij schreef met Zoutwaterliefde een boek, waarover tijdgenoten als E. du Perron en Willem Walraven zich lovend uitlieten.
Herman Salomonson was ondermeer hoofdredacteur van de Java-Bode en directeur van het persbureau Aneta. Onder het pseudoniem Melis Stoke schreef hij ook jarenlang rijmkronieken: gedichten waarin hij op humoristische wijze de dingen van de dag van commentaar voorzag. Van deze rijmkronieken verscheen eerder een selectie bij het KITLV als Ik kijk de kat uit de klapperboom.